«صداقت» در گفتار و رفتار، نیت و عمل ، دوستی و ارتباط با دیگران و در همه شئون زندگی یک ارزش اخلاقی و انسانی مهم به شمار می رود ، و دروغ ، نیرنگ ، شیادی ، گندم نمایی و جو فروشی و خلاف وعده عمل کردن از مظاهر «عدم صداقت» است که بنیان جامعه را فرومی پاشد که دروغ سرآغاز زشتی است.
قرآن کریم روز قیامت را روزی می داند که راستی و صدق به فریاد راست گویان و راست کرداران می رسد: (هذا یوم ینفع الصادقین صدقهم ) آن روز ــ قیامت ــ روزی است که راستان از راستی خود نفع می برند.
«صــدق» تنها در گفتار نیست ؛ بلکه در تمام کردار و اعمال ، انسان باید صادق باشد در ایمان و دین داری ، در وعده دادن به دیگران و عمل به آن ، در دوستی و رفاقت و ابراز محبت ، در کار و فعالیت اجتماعی و حتی در امور حکومت و سیاست ورزی و تمام معاملات با دیگران ــ و حتی خود ــ به قول بایزید بسطامی : « یا چنان نمای که هستی ، یا چنان باش که می نمایی » .
باور کنیم که گل روحمان با دروغ پژمرده می شود و نهال ایمانمان به خزان ریا و نفاق می نشیند ، کام دوستی ها و محبت ها به تلخی دورویی می گراید و فضای دل پذیر اعتماد جای خود را به آلودگی تردید و کینه می دهد.
زیبا ترین و پسندیده ترین شکل عبادت خدا هم آن است که با اخلاص و راستی همراه باشد که اساس اســــــــــلام بر «صداقت» است . به قول سعدی:
طاعت آن نیست که بر خاک نهی پیشانی صدق پیش آر، که اخـــــلاص به پیشانی نیست
خدایا ما را از دروغ و ریــا و نفاق و خلف وعده و ظاهر فریبی و از هر چه ناراستی است نجات بخش ، و به بهشت «صداقت» رهنمون ساز.
