یادش به خیر

از زمانی که دانش آموز راهنمایی بود او را می شناختم....

از ابتدای طلبگی استعداد خوب و علاقه اش به معارف الهی ، مشهود بود.

با اساتیدش همیشه با احترام فوق العاده برخورد می کرد ؛ حتی زمانی که خودش اهل تدریس بود و مدرسه علمیه را اداره می کرد.

دلی صاف و بی کینه و پرمحبت داشت ،

               دلی که این اواخر پر از درد و غصه  بود(آخرین روزهایی که دیدمش چه درد دلی می کرد)...

وبلاگش را که راه انداخت اسمش را «جهنم مطلوب» گذاشت و گفته بود برای این که دنیا طلبی ، با آن که جهنم است ؛ ولی مطلوب و محبوب آدم هاست و بعد ترجیح داد «ساقی» اش بنامد. نمی دانم شاید به خاطر ارادت به ساقی کربلا.

شنبه ظهر دوستی تماس گرفت و گفت : رضا ابوالقاسمی پور به همراه همسرش درگذشت ....................................

خواستم چیزی بنویسم ؛ ولی همش منتظر بودم شاید دوست دیگری و شاید خود رضا تماس بگیرد و تکذیب کند ؛ اما نه......... روز یک شنبه هنوز عده ای منتظر کلاسش بودند. 

                                                    انا لله و انا الیه راجعون

آخرین نظرش رو خودش نخواست که عمومی کنم  ؛ ولی یکی از نظراتش رو که در ماه مبارک رمضان برای نوشته  «دردنامه این شب ها» در این وبلاگ گذاشته بود تقدیم می کنم ، جالبه بخونید:

          سلام و طاعات قبول

خدا کنه تو شب های قدر از خدا نخوایم که هی رنگ قفس ما رو عوض کنه یا اینکه مدل قفلش رو تغییر بده ، خدا کنه خیلی جدی بریم و بگیم خدایا دیگه در این قفس رو باز کن میخوام به سوی تو پرواز کنم.

خسته نباشی مناجات نویس با حال !!

شادی ارواحشان صلوات